Sw. Barbara

dziewica i meczennica (zm. ok. 305). Nalezy do grona najpopularniejszych swietych, ale o jej zyciu nie mamy dokladnych wiadomosci. Dokumenty o jej meczenstwie zaginely, a w ciagu wiekow zycie tej swietej upiekszyly liczne legendy. Prawdopodobnie byla corka bogatego urzednika cesarskiego. O jej reke ubiegalo sie wielu mlodzencow, ale ona kazdemu odmawiala, poniewaz w tajemnicy przed poganskimi rodzicami przyjela chrzest i zlozyla slub dziewictwa. Podczas przesladowania chrzescijan za panowania cesarza Galeriusza (305-311) ojciec, ktory dowiedzial sie o przyjeciu chrzescijanstwa przez corke, w obawie, ze utraci stanowisko, zamknal ja w wiezy i zmuszal do porzucenia wiary i wyrzeczenia sie zlozonego slubu. Kiedy namowy i grozby nie skutkowaly, osobiscie zaprowadzil ja przed sedziego. Zostala skazana na sciecie mieczem. Tradycja utrzymuje, ze katem byl rodzony ojciec. Kult sw. Barbary szybko rozpowszechnil sie na Wschodzie i na Zachodzie. Na obrazach jest przedstawiana na tle wiezy, z mieczem w reku i palma symbolizujaca meczenstwo. Modla sie do niej jako do patronki dobrej smierci szczegolnie ci, ktorzy sa narazeni na nagla smierc, a wiec gornicy, marynarze, zolnierze, wiezniowie. ~ Barbara - grec. barbaros - ktos bez wyksztalcenia, niemowiacy po grecku ("Moj swiety patron").