SWIETY OJCIEC ANDRZEJ

BOBOLA h. Leliwa. Zbigniew Leszczyc w "Herby Szlachty Polskiej" zacne szlacheckie rodziny BOBOLA przypisuje do klanu Leliwa.

LELIWA. W polu niebieskiem zloty ku gorze otwarty polksiezyc, nad nim szesciopromienna zlota gwiazda. Na helmie pawi ogon, na ktorym to samo co w herbie. Znachodzi sie takze pole czerwone w tym klejnocie. Ojczyzna Leliwy bylo rzekomo woj. sieradzkie. Pomnozenie herbu przez krzyz pod polksiezycem, jak go Dobinscy prowadza, zwie sie Dekaloga. Herbem Leliwa pieczetuja sie nastepujace rodziny: Bobola, Krakow 1200 r. Pochodza z Czech. *** Tego samego roku 1611, rowniez wiec na rok przed zgonem Skargi, wstepowal do nowicjatu jezuickiego w Wilnie sw. Andrzej Bobola, pochodzacy z ziemianskiej rodziny w Sandomierskiem. Wyslano go potem do Brunsbergi na Warmii, do najstarszego w Polsce domu jezuickiego fundacji samego Hozjusza. Uczyl w tamtejszej szkole gramatyki az do r. 1617 [...] W tych latach mlodszy od sw. Jozefata o dwanascie lat sw. Andrzej Bobola przebywal na nowo w Wilnie. Wyswiecony w r. 1622, zostal w dwa lata potem kaznodzieja przy tamtejszym kosciele sw. Kazimierza. Bylo to w rok po meczenstwie witebskim, gdy wystepowal na kazalnice drugi przyszly meczennik. [...] Rownoczesnie, w r. 1631 otrzymal sw. Bobola stanowisko samodzielne, jako rektor klasztoru i szkoly w Bobrujsku, gdzie pozostawal przez szesc lat. [...] Tymczasem sw. Andrzej Bobola odprawial misje miedzy Poleszukami, a tak pomyslnie, iz go popi nazywali "duszochwatem". Podrozowal po blotach i roztopach Polesia; glowna kwatere mial tam w Janowie. [...] Teraz zaczelo sie meczennictwo zakonu Jezuitow. Ze Smolenska ucieklszy, musieli sie tulac dlugo, wymijajac postoje wrogich wojsk. W Polocku zbeszczeszcono koscioly, a w Nowogrodku dwoch ksiezy poraniono, jednego zabito. Przez dwa lata trwaly te przesladowania od wojsk moskiewskich: Jezuici stracili wowczas 40 swoich zakonnikow. Sw. Andrzej Bobola przebywal wowczas dalej na poludniu w nowym klasztorze w Pinsku, na razie jeszcze bezpieczny, lecz nie na dlugo. [...] Krecila sie tam wataha kozacka, czy niby kozacka i ci urzadzili istna nagonke na "duszochwata" Bobole. Buntowali przeciwko niemu wszedzie lud wiejski, zmyslajac o nim niestworzone rzeczy, nawet ze szerzy choroby zarazliwe. Sledzono go, zeby go pojmac; lecz na prozno urzadzano zasadzki na niego w Pinsku, a nastepnie w Janowie, gdzie nasz swiety urzadzil sobie punkt centralny dla swych misji. Wreszcie dostal sie w rece zbirow zdradzony przez wlasnego prawoslawnego woznice na drodze w okolicy Janowa, pomiedzy wsiami Peredylna a Mohylna. Otoczony juz przez hultajstwo, uklakl na srodku drogi, mowiac: Badz wola Twoja! Przywiazali go do drzewa, siekli rozgami, po czym pomiedzy dwoma jezdzcami przytroczonego na powrozie zawlekli do Janowa, przed dowodce kozackiego. Ten ranil go szabla w reke tak straszliwie, iz ledwie wisiala bezwladn, a drugim cieciem rozplatal mu noge. Inny jakis kozak wylupil mu oko. Potem przypiekali mu piersi i boki, zdzierali z niego zywcem skore, obcieli mu nozdrza i usta i wyrwali jezyk. Przywolywany ciagle, zeby sie wyrzekl wiary katolickiej, odpowiadal, poki mogl mowic, wyslawianiem prawdziwej wiary. Wreszcie konajacego juz wrzucono w bloto uliczne, gdzie po kilku godzinach dobito go ostatnim ciosem w bok. Dzialo sie to 15 maja 1657 r. Dokonawszy mordu, zbrodnicza czereda uciekla i rozbiegla sie, dzieki czemu mozna bylo zwloki odwiezc do Pinska i tam pochowac w grobach jezuickich. Podniesiono je w roku 1702, a w r. 1808 przeniesiono az do Polocka (bo tylko tam wowczas Jezuici utrzymali sie). Bolszewicy wywiezli je do Petersburga, lecz papiez je wykupil i do Rzymu sprowadzil; spoczywaja w Rzymie w wielkim kosciele Pana Jezusa (Gesu). Beatyfikowany w r. 1853 przez papieza Piusa IX, kanonizowany na Wielkanoc r. 1938 przez papieza Piusa XI.(Papiez ten byl pierwszym nuncjuszem w niepodleglej na nowo Polsce i wtedy otrzymal godnosc biskupia; u nas konsekrowany, pozostal zawsze wielkim Polski przyjacielem, gdy zasiadl nastepnie na stolicy Piotrowej. Udzielil pozwolenia, zeby cialo sw. Boboli przewiezione bylo do Polski. W czerwcu 1938 r. sprowadzono tedy te swiete nam relikwie do Warszawy) (Feliks Koneczny, "Swieci w dziejach Narodu Polskiego"). *** 30 listopada 1874 r. urodzila sie Lucy Maud Montgomery, kanadyjska pisarka (zm. 1942 r.).