Oddalem sie dzisiaj

studiowaniu polskiej szabli. Glownie sprowokowal mnie do tego sklep z biala bronia Kult of Athena (https://kultofathena.com). Sprzedaja oni kopie polskich szabli. Miedzy innymi husarska (Cold Steel - Polish Saber), oraz ostatnia szable przedwojenna Polskiej Armii (Polish Army Saber 1934 Pattern). Jest to Ludwikowka wz. 34. Nadchodza Swieta Bozego Narodzenia i sw. Mikolaj z przyjemnoscia dostarczy pod choinke polska szable. A wiadomo, szabla dla Polaka to swietosc. Stare porzekadlo mowi, ze "Bez karbeli ani z poscieli". Prawdziwy szlachcic spi z szabla. Szabla jest czescia jego tozsamosci. "Szabla to przede wszystkim znak stanowej przynaleznosci szlacheckiej, symbol polskiej militarnej potegi i polskosci w epoce zaborow, wspomnienie dawnej swietnosci" - WLODZIMIERZ KWASNIEWICZ. "Polska i szabla - pojecia ze soba zwiazane. Szabla to jednak obcy przybysz z dalekiego Wschodu, ktory znalazl u nas druga ojczyzne; tutaj opromienila ja slawa nad wszystkie inne oreze" - ZYGMUNT HARTLEB. *** "Szabla nalezala do tzw. broni bialej, czyli siecznej, za pomoca ktorej Polacy odnosili wiele zwyciestw. Stala sie wiec ukochana, bronia narodu, ktora rycerz polski oddawal w boju jeno razem z zyciem. Stosunek, jaki zachodzi miedzy Polakiem a jego szabla, nie powtarza sie u innych narodow" - ZYGMUNT GLOGER ("Encyklopedia staropolska"). Szabla husarska Cold Steel juz jest dosc dlugo na rynku i dosc znana. Wspaniale wykonana. Ostra jak brzytwa. Estetycznie to dzielo sztuki. Wyglad bogaty.

Szabla Ludwikowka wz. 1934 to ostatnia szabla jaka Wojsko Polskie uzywalo w czasie II wojny swiatowej. Wspanialy egzemplarz polskiej szabli. Idealna prawie kopia naszej Ludwikowki. Mozna sobie zamowic ostra jak brzytwa, ale tez tepa do treningu czy eksponowania jako dekoracja.

SZABLA wz. 1934. Byla to ostatnia orginalna polska kawaleryjska szabla bojowa. Potrzeba opracowania nowego wzoru szabli bojowej wynikala z duzej roznorodnosci tej broni w Wojsku Polskim, czesto zlej jakosci, a takze z braku u schylku lat dwudziestych szabel do pelnego wyposazenia kawalerii. [...] Nowa szabla musiala odpowiadac nastepujacym warunkom: miala byc przystosowana do rabania i klucia; miec odpowiednie wywazenie warunkujace jej funkcjonalnosc; ogolna masa wraz z pochwa nie powinna przekroczyc 1,6 kg; glownia i rekojesc mialy charakteryzowac sie odpowiednia wytrzymaloscia; glownia o dlugosci 830-860 mm z mala krzywizna i piorem szerokosci do 32 mm; rekojesc z kablakiem zalamanym pod katem prostym powinna laczyc sie z krzyzowym jelcem; kablak odporowy na uderzenie z przodu i z boku; okladziny rekojesci niemetalowe, a metalowe czesci rekojesci (tj. gorne ramie krzyza jelca i ewentualnie nity) wpuszczone w uchwyt (aby nie przenosic zimna na dlon), karbowane; rekojesc dostosowana do zolnierskiej dloni (tj. powinna miec 110-115 mm dlugosci); czesci metalowe szabli powinny byc wykonane z nierdzewnej stali; stalowa pochwa miala miec jeden pierscien gorny z koluszkiem nosnym, ostroga i okienkiem przy wylocie, a spasowanie szabli do pochwy mialo byc dokladne (aby wyeliminowac pobrzekiwanie). [...] Ostatecznie komisja pod przewodnictwem generala brygady doktora Boleslawa Wieniawy-Dlugoszowskiego przyjela ten model (z drobna poprawka rekojesci). Minister spraw wojskowych 26 sierpnia 1935 r. zatwierdzil szable wz. 1934 jako obowiazujaca. [...] Efektem tych badan bylo przyjecie nowego modelu szabli i wdrozenie go do produkcji na podstawie zarzadzenia szefa Departamentu Uzbrojenia z 22 lutego 1936 r.: "Na zasadzie dodatnich wynikow prob przeprowadzonych w jednostkach kawalerii z szablami, zezwalam f. Huta Ludwikow uruchomic seryjna produkcje szabel wz. 1934. Kierownik Inst. Techn. Uzbr. przy opracowaniu warunkow technicznych uwzgledni w miare mozliwosci zastrzezenia Szefa Dep. Kawalerii [...]" Przyjac nalezy, ze pierwsza partia szabel wz. 1934 wyprodukowana zostala miedzy kwietniem a pazdziernikiem 1936 r. (Wlodzimierz Kwasniewicz, "Dzieje szabli w Polsce").